338 முருகவேள் திருமுறை 17ஆம் திருமுறை
- தன்கைத் தடிகொடு குந்திக் _t கவியென உந்திக் கசனம றந்திட் டுளமிக
சலித்து வுட்ல்சில மிகுத்து மதிசெவி
- மறைபட கிடத்தி மனையவள் சம்பத் துறைமுறை யண்டைக் கொளுகையில் சண்டக் கருநம னண்டிக் கெர்ே
றெடுத்து விசைகொடு பிடித்து வுயிர்தனை பதைப்ப் xதனிவழி யடித்து கொடுசெல சந்தித் தவரவர் ப்ங்குக் கழுதுஇ ரங்கப் பினமெடு மென்றிட் டறையறை தடிப்ப சுடல்ையி லிறக்கி_விறகொடு கொளுத்தி Oயொருமிடி பொடிக்கு மிலையெனு திந்தித் திமிதிமி திந்தித் திமிதிமி முடலாமோ, நதlத நதlத ###ಣೆಶ್ಟಕ್ಚಿ? திமித்தி திமிதிமி திமித்தி திமிதிமி திழித்தி திதி திதி திமி என்பத் துடிக்ள்த வுண்டைக் கிடுபிடி பம்பைச் **சலிகைகள் சங்கப் பறைவளை திகுர்த்த திகுதிகு டுடுட்டு டுடுடுடு டிடிக்கு நிகரென வுடுக்கை முரசொடு செம்பொற் குடமுழ அந்தப் புடன்மணி பொங்கச் சுர்ர்மலர் சிந்தப் பதமிசை @ಣೆ மறைசிலர் துதிப்ப் முநிவர்கள் களித்து வக்ைitமனி முழக்க அசுரர்கள் களமீதே
- பாடல் 554 பக்கம் 262 கீழ்க்குறிப்புப் X பார்க்க
t கவி - குரங்கு
- வன்பல் விழுந்து இரு கண்களிருண்டு" - பட்டினத்தாா உடற்கூற்று.
x உயிர்போம் அத்தனி வழிக்கே கந்தர்அலங். 59. கூற்றுவனுர்க்குச் செல்லும் வழியும் துயரும் பகளிர் கந்தர் அலங்.56, 0 காயம் ஒருபிடி சாம்பலாகி விடலாமோ திருப்புகழ் 778,
- சலிகை - சல்லிகை சல் என்ற ஒசை கொண்டதால் சல்லிகை, 'மத்தளம், தண்ணுமை யிடக்கை, சல்லிகையென வைத்த நான்கும் உத்தமக் கருவி சிலப்பதிகாரம் (ஊர்கான்) 151 - உரை. tiமனி மன்னி, பொருந்தி,
