பக்கம்:முருகவேள் பன்னிரு திருமுறை-1.pdf/330

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

314 முருகவேள் திருமுறை 134 . மாதர் மீது மையலற தனத்த தனத் தனத்த தனத் தனத்த தனத் தனத்த தனத் தனத்த தனத் தனத்த தனத் கனத்திறுகிப் பெருத்திளகிப் பணைத்துமணத் திதத்துமுகக் கறுப்புமிகுத் தடர்த்து நிகர்த் கவட்டையுமெத் தடக்கிமதர்த் தறக்கெருவித் திதத்திடுநற் கலைச்சவுளித் தலைக்குலவிக் தனத்தியர்கட் கிதத்துமிகுத் தணற்குண்மெழுக் கெனப்புவியிற் றவித்திழிசொற் பவக்கடலுற் சலித்தவெறித் துடக்குமணத் திடக்கனெனச் சிரிக்கமயற் சலத்தின் வசைக் கிணக்கமுறக் புனத்தின்மலைக் குறத்தியுயர்த் திருக்குதனக் குடத்தினறைப் புயததவ நற கருததையுடைக பொருப்பரசற்கிரக்கமொடுற் றறற்சடிலத் தவச்சிவனிற் புலச்சிதனக் கிதத்தைமிகுத் சினத்தெதிர் துட் டரக்கர்தமைத் திகைத்து விழக் கணப்பொழுதிற் சிதைத்திடுநற் கதிர்க்கைபடைத் செருக்கொடுநற் றவக்கமலத தயற்குமரிக் கருட்புரிசைத் திருப்பழநிக் கிரிக்குமரப் (3- திருமுறை தனதான தலமேராய். களிகூருந்: றயர்வாலே, கடவேனோ, குகவீரா. திடுநாதா, துடையோனே. பெருமாளே (35) 'புலச்சி - ஞானமயமானவள்.