திருச்செந்தூர்) திருப்புகழ் உரை 139 முளைக்கின்ற இளம்பிறையை எடுத்துச் சூடிய சடைமுடியை உடைய இறைவருக்கு (சிவபிரானுக்கு)ச் சாத்திர முறையை ஒதியருளிய முருகனே! தவநிலையைக் காக்கும் முநிவர்கள் தம் பெருமாளே! (நினது பதத்தைப் போற்றுவது எந்த நாளோ) 54 (இது விடப்பட்டது) 55 கடலின் க ல் போலக் கருநிறங்கொண்டு, கருக்கொண்ட கரியமேகம் போல இருன்ட கருமை மிக்க ஒளி விளக்கத்துடன் மணம் வீசுகின்ற கூந்தல் நரைத்துப் பஞ்சுபோல வெளுத்ததாய் - ரத்தம் கொழுத்துயர்ந்த வேல் போன்ற விழிக்கடையில் நெருங்கி ஒதுங்கும் பீளைகள் துர்நாற்றங் கொண்ட தயிர்த் (துளிகள்) சிதறினவோ என்று சொல்லும்படி கொடிய புலால்நாற்றத்ததாய்; மதம்பாயும் சுவடுகொண்ட யானையின் வாயிற் செருகப்பட்டு, பின்ற போன்ற தந்தங்கள் என்னும்படி வெளிப்பட்டுச் தாடு கருவிகளின் வடிவுகொண்டனவாய்க், குடங்களை :தி வளர்கின்ற கெர்ங்கைகள் வெறும் தோலாய்: (இங்ங்ணம்) அழகு குலைந்து போகின்ற மங்கை மாதர்களுடைய (உண்மை) நிலையை உணர்ந்து (உனது) திருவடியையே சிந்தனை செய்யும் வழியடிம்ையாகிய நான் அன்புமிக்கு வளரும் அந்த (வழிய்ையே) நினைக்க மாட்டேனோ! இதழ்களின் கட்டுவிரிந்த தாமரை மலரின் நறுமண விட்டிற் :த்து வீற்றிருக்கும் பிரமனும், வீசுகின்ற அலைமோது ன் ப்ர்ற்க்டலில் நஞ்சு 32 @LIL பாம்பின் (,சேடே மேலே - இருகண்களும் துயில்கொள்ளும் திருமாலும், உமையம்மை சேர்ந்துள்ள சந்திரசேகரமூர்த்தியும் (நிலவு அணியும் சிவனும்), தேவ்ர்கள் வணங்கும் இந்திரனும் நின்று வணங்குகின்ற,
